Archidiecezji Krakowskiej
Zielonogórsko-Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne w Paradyżu i Diecezjalne Dzieło Biblijne przygotowują XXIII Edycję Ogólnopolskiego Konkursu Biblijnego dla Ministrantów i Lektorów. Obowiązującym materiałem jest 1 i 2 Księga Samuela wraz ze wstępem i przypisami (Biblia Tysiąclecia, wyd. V). Do uczestnictwa w Konkursie zaproszeni są ministranci i lektorzy aktualnie należący do Liturgicznej Służby Ołtarza, których wiek nie przekracza 25 […]
Przypominam znów o możliwości zyskiwania odpustów za zmarłych w pierwszych ośmiu dniach listopada (oczywiście dotyczy to każdego cmentarza, gdzie będziemy). Nie marnujmy okazji, kiedy drzwi do skarbca zasług Kościoła są tak szeroko otwarte! Pomagajmy przez naszą modlitwę naszym bliskim zmarłym, także w tym roku zyskujmy także odpusty za parafian, których pożegnaliśmy w minionym roku. Pomóżmy im wejść do […]
Na przełomie roku liturgicznego 27 – 29.11.2015 w Zduńskiej Woli odbyła się Oaza Rekolekcyjna Diakonii Jedności. Uczestniczyli w niej główni odpowiedzialni Ruchu Światło-Życie. Naszą diecezję reprezentował ks. moderator Michał Leśniak, Joanna Szytuła i Anna Marcinkowska. ORDJ stanowi pierwsze podjęcie tematu nowego roku pracy formacyjnej.
W dniu 21 marca br. Diakonia Komunikowania Społecznego uczestniczyła w warsztatach „Co nam w duszy gra? Czyli krótki przewodnik po dziewięciu strunach ludzkiej komunikacji”, które poprowadził dla nas ks. Piotr Studnicki. Dowiedzieliśmy się tam, jakie są główne tematy, jakich dotykają dziennikarze pisząc rozmaite artykuły – czyli, nomenklaturą ks. Piotra, w jakie struny uderzają, żeby ich tekst nas poruszył. Warsztaty były pożyteczne ponad oczekiwania, bowiem poza wspomnianą teorią, zaowocowały one bardzo konkretnymi umiejętnoś- ciami w prowadzeniu fanpage’a Ruchu w naszej diecezji, oraz… zainicjowały naszą obecność na Twitterze.
I właśnie temu medium będzie poświęcony ten tekst, bo każdy z nas zapewne o Twitterze słyszał, ale pewnie nie każdy zdaje sobie sprawę, co to tak naprawdę jest. Twitter, według niezawodnej (przeważnie) cioci Wikipedii, jest „serwisem społecznościowym udostępniającym usługę mikroblogowania”. Polega to na tym, że użytkownik publikuje krótkie notki – maksymalnie 140 znaków. W tych notkach może tagować (czyli oznaczać jakieś kluczowe słowa, np. #DKS) oraz odpowiadać na cudze notki. Notką może być tekst, zdjęcie czy nagranie. I to wystarczyło, żeby zgromadzić ponad ćwierć miliarda użytkowników, którzy tweetują 500 milionów razy DZIENNIE. Potężna dawka informacji, miliony myśli, komentarzy, opinii. Co to komu daje? Ktoś to naprawdę wszystko czyta? Twitter jest znakomitym narzędziem do poznania opinii innych oraz do prowadzenia rozmaitych dyskusji. Wystarczy przejrzeć notki z interesującym nas tagiem, by poznać nastroje wokół danego tematu. Nie ma ograniczeń z kim dyskutujesz – jak chcesz, możesz napisać do Baracka Obamy, że coś Ci się nie podobało w jego wystąpieniu – może nawet Ci odpowie. To jest ogromna siła Twittera – bezpośredni kontakt z dowolnym użytkownikiem. Oczywiście, nikt nie ma obowiązku odpisywania 56 (można nawet zblokować kogoś szczególnie uciążliwego), nie mniej nie każdy głos da się zlekceważyć – dyskusje w tweetach są publiczne. A głupia odpowiedź (bądź brak odpowiedzi) może ekspresowo zrobić „karierę” w sieci.